♥ Selliot: Prins&Stalknecht ♥

Elliot
Terwijl ik het laatste beetje drank uit de fles opslurpte, legde Sergius zijn handen op mijn schouders. Enigszins verschrikt keek ik hem aan terwijl hij uitsprak hoe hij geen woord dat uit mijn mond was gekomen geloofde. Ik imiteerde zijn glimlach in een poging mijn expressie wat te verdoezelen.
Ik besloot wijselijk mijn mond te houden - deels omdat ik ook een flauw idee had hoe ik me hieruit moest redden; liegen was geen talent van me. Sergius bleek gelukkig gemakkelijk afgeleid te zijn, zoals ik had gehoopt.
Ik moest ditmaal oprecht grinniken van de prins en hoe hij enthousiast werd om meer te drinken. "Is this your first time being drunk, mate?" vroeg ik half lachend, met één wenkbrauw opgetrokken. "Blue stuff?" Ik grinnikte. "Come on, prince." Ik gaf hem een schouderklopje en gebaarde dat hij me moest volgen terwijl ik de gang van het paleis in liep.

Sergius
Met een expressie van een mokkend kind sloeg ik mijn armen over elkaar heen. "No," antwoordde ik op zijn vraag. Niet dat ik op het moment in staat was om herinneringen aan iets op te halen, dus waarschijnlijk was het allemaal onzin.
Elliot ging me voor het paleis in, maar had nog niet echt toegezegd dat hij een fles blauwe drank zou regelen. Hoe moest ik dat nou weer voor elkaar gaan krijgen nu? Toen schoot me te binnen dat ik dacht Elliot eerder gezien te hebben. "Where you at the barbecues during the party?" Nieuwsgierig keek ik van opzij naar hem. "But you're not now, so there is no food at the party anymore?" Dat beviel de feestende menigte vast niets. Ik begon eigenlijk ook wel wat trek te krijgen. Er was vast wel iets te eten op de plek waar we nu heen gingen. En anders moest ik me weer mengen in de mensenmassa. Of wacht, ik had net geconcludeerd dat daar helemaal geen voedsel was. De keuken van het paleis had ik al eerder gevonden, dus daar kon ik zeker weer komen. Daar was sowieso wel wat eten over. Maar welke gangen waren dat ook alweer? Alec wist dat beslist, hij was niet van het rijkeluizenleventje dat andere adellijken hier hadden. Hij was slim. Ik zou Alec moeten opzoeken. Maar wacht, dat kon ik niet.
Mijn huidige stemming kon gemakkelijk van mijn gezicht afgelezen worden. "Elliot." Ik legde een hand op zijn schouders om zijn pas tot stilstand te brengen. Met een ernstige uitdrukking keek ik hem aan. "What do you do when a person you really want in your life is about to walk out of your life?"

Elliot
"Yes, I was." Sergius' volgende opmerking liet me hoofdschuddend lachen. "Damn, I want to be as drunk as you are right now," mompelde ik. "No Sergius, there are more people tending to the barbecues. Besides, they're only serving desserts by now, nothing else." Misschien was het een goed idee als de beste man iets zou eten. Toen ik hem zijdelings bekeek terwijl we door de gangen liepen, lag er een vreemde uitdrukking op Sergius' gezicht. Hopelijk voelde hij zich niet ziek of zo, een kotsende prins hoefde ik er echt niet bij te hebben. Ik wilde net vragen of hij zich wel goed voelde, toen hij me tot stilstand bracht met een hand op mijn schouder. Zijn volgende vraag had ik niet zien aankomen.
Even keek ik hem in stilte aan. Ergens in zijn ogen zag ik pijn, of nee, ik voelde het bijna. Ik dacht na over zijn vraag en kwam tot het besef dat ik mij nog nooit in zo'n situatie had bevonden. Het dichtste wat erbij in de buurt kwam, was de afwezigheid van mijn vader. Maar hij was er nooit geweest, dus wist ik nooit echt wat ik miste - en nu ik wist wie hij was, was het niet zozeer de behoefte om hem in mijn leven te hebben, maar gewoon nieuwsgierigheid en de mogelijk om hem, al was het maar één keer, te ontmoeten.
Ik keek weer naar Sergius.
"If they really, truly care about you... they wouldn't walk out of your life, I guess," prevelde ik. De jolige stemming van zojuist was nu plotseling zwaar en serieus. "Sometimes it's better to let go of someone, than to hold onto them."
Ik wist niet wat er precies aan de hand was, maar het was duidelijk dat het Sergius pijn deed. Ik keek hem met een scheve glimlach aan na enkele seconden. "By the way, I know where to find your 'blue stuff'. It's actually called blue curacao. What about I make you one?"

Sergius
Zijn eerste opmerking verwarde me. Dronken? Waar had hij het nou weer over? Dat was ik echt niet. Zijn uitleg die volgde, was erg logisch. "That makes sense." Wat was Elliot eigenlijk slim. Ik had al redelijk wat van hem geleerd deze avond. Het woord 'desserts' maakte me erg enthousiast. "Do you think we can get some desserts as well?" Een glas vol met het blauwe spul en een warme brownie met ijs, zittend op een van die ligstoelen die normaal gesproken bij het zwembad stonden; dat klonk als de ideale situatie.
Alsof Elliots volgende woorden het belangrijkste in de hele wereld was, keek ik hem aan. Na zijn antwoord knikte ik. "That's helpful advice. Thanks." Een glimlach kreeg ik niet rond mijn lippen heen, maar hopelijk straalden mijn ogen mijn oprechte dankbaarheid uit. Toen Elliot echter voorstelde dat hij een blauw drankje voor me zou maken, kon ik niets anders dan overenthousiast glimlachen. "Yes!" Met veel overtuiging begon ik een kant op te lopen, zeker wetend dat het de goede kant was. Niet dat het objectief gezien was waar we heen moesten, dat wist alleen Elliot.

Elliot
"Of course you can get dessert," zei ik knipogend. Een prins kreeg altijd wat hij wilde, nietwaar?
Sergius reageerde wat vlak op mijn zogenaamde advies. Het was misschien niet wat hij wilde horen, maar het leven was nu eenmaal niet altijd hoe we het wilden hebben. Ik hoopte wel dat het hem zou helpen, al was het maar een klein beetje. Maar het enige wat ik nu voor hem kon doen, was hem een leuke avond en gezelschap bezorgen. En dat was geen enkele moeite, als het aan mij lag.
Terwijl we verder liepen dacht ik aan mijn vrienden thuis. Zo nu en dan viel het wel eens voor dat iemand een minder leuke periode meemaakte, en ik had er op die momenten nooit over getwijfeld om voor diegene klaar te staan. Ik dacht aan Ryan, één van mijn beste vrienden, die altijd halsoverkop verliefd werd en het meer dan één keer met een gebroken hart moest bekopen. De beste remedie op korte termijn was om dan gewoon iets te zoeken waar je je zo in verloor dat je geen tijd had om aan nare dingen te denken als pijnlijke herinneringen of een toekomst die er nooit zou zijn. Sporten, bijvoorbeeld. Of uitgaan, en zoveel drinken dat je op gegeven moment alles vergat.
Sergius voelde eigenlijk wel als één van mijn vrienden thuis. We kenden elkaar nog maar kort, maar het was fijn om iemand te hebben hier waarmee ik me kon vermaken en tevens goede gesprekken mee kon houden. Wie had gedacht dat ik vriendschap zou sluiten met een Bosnische prins?
Gelukkig kreeg ik weer een glimlach op Sergius' gezicht nadat hij vernam via mij aan een alcoholisch blauw goedje te kunnen komen. Hij begon uit enthousiasme totaal de verkeerde kant op te lopen, waardoor ik hem aan zijn bovenarm moest terugtrekken.
"Best follow me, buddy," grijnsde ik en trok hem toen de juiste richting op.
We liepen de trappen af naar de eerste verdieping en ik nam Sergius mee naar de personeelsruimte. Er liepen maar een paar personeelsleden in de buurt, maar iedereen was zo druk dat niemand op de prins lette. En zelfs al zouden ze - het was niet verboden voor Sergius om hier te zijn, vooral niet met mij als escorte.
"Sit," zei ik toen we in de personeelsruimte aankwamen. Ik keek hem quasi-streng aan. "Don't go anywhere, Sergius."
Ik vervolgde mijn weg naar één van de ruime voorraadkasten en rommelde wat rond tot ik een fles blue curacao vond, rum en kokosmelk. Uit één van de koelkasten vond ik een emmer met gesneden ananas. Ik legde alles op een dienblad, inclusief twee cocktailglazen en nam deze terug mee naar Sergius.
"First, we need to get you a dessert," zei ik tegen de prins, waarna ik weer verdween. "Before you pass out," mompelde ik grinnikend onder mijn adem zodat de prins me niet kon horen. In de kantine stonden een paar dessertjes verstopt in de koelkast. Ik pakte een bord uit een keukenkastje en legde hier een verzameling aan toetjes op die ik weer mee nam naar de prins.
"Voila," zei ik terwijl ik het bord onder zijn neus schoof. "Now, I'm not an expert at making cocktails. But it can't be that hard if I follow google's instructions, right?"
En dus ging ik aan de slag met een recept die ik op mijn telefoon had opgezocht. Ik zocht een barmaatje en shaker in onze omgeving om de drankjes mee af te meten. Eén deel rum, één deel kokosmelk en één deel blue curacao die het drankje haar befaamde kleur gaf. Ik garneerde de glazen met een groot stuk ananas en schoof één glas naar Sergius toe.
"Enjoy your Blue Hawaiian. Cheers." Ik hief mijn glas en nam vervolgens een slok. Mijn kaken verkrampten lichtjes, ik hield niet zo van zoete cocktails. Hierna moest ik maar een fles tequila zien te vinden.

Sergius
Ik had nog geen twee stappen gezet of ik voelde een hand op mijn arm. Met verbazing draaide ik me om. Ergens voelde ik vurige hoop in mijn binnenste branden opdat Elliot nog iets anders zou zeggen als aanvulling op zijn eerdere reactie. Dat bleef echter uit, waardoor ik ietwat teleurgesteld verder liep. Dit keer wel de goede kant op, hopelijk.
We kwamen in een ruimte waar ik werkelijk waar nog nooit geweest was. Ik had niet eens van het bestaan van deze plek geweten. "Where are we?" vroeg ik me hardop af nadat Elliot me naar een van de zitplekken gedirigeerd had. Een giechel kon ik niet binnen houden toen ik zijn strenge blik zag. Snel probeerde ik een hand voor mijn mond te houden om het effect enigszins te verminderen, maar het was al gebeurd. "Yes, boss." Met mijn andere hand tegen mijn voorhoofd salueerde ik, waarna ik grinnikend toekeek hoe Elliot weg liep.
Om me heen kijkend bedacht ik me dat deze ruimte wel wat opfleuring kon gebruiken. Wat schilderijen en sculpturen zouden hier zeker niet misstaan. Of wat kleur op de muur, blauw bijvoorbeeld. Het kwam in me op om wat rond te gaan lopen en de weg naar het feest terug te zoeken, want daar hadden ze mijn blauwe drank zeker. En daar waren de toetjes ook. Maar ik zat hier eigenlijk wel prima. Daarnaast had Elliot me min of meer beloofd dat hij voor mijn drankje zou zorgen, dus ik wachtte dat maar af.
Kort was de jongeman terug, wat me opgewekt deed glimlachen. Echter ging hij er meteen weer vandoor. Zuchtend schoof ik onderuit op de plek waar ik zat. Nieuwsgierig bekeek ik de attributen die Elliot al mee had gebracht en naast me had neergelegd.
Ik wilde net zelf de fles openen, toen de Australiër weer terugkwam. Enthousiaster kon ik niet zijn op het moment dat ik het bord in zijn handen in de gaten kreeg. "Desserts!" Gretig pakte ik het van hem aan, waarna het eerste toetje al meteen bijna in diens volledigheid in mijn mond verdween. "Google is your best friend," sprak ik, terwijl ik nog stukjes van het toetje dat ik zojuist naar binnen had gewerkt in mijn mond had.
Enkele seconden lang keek ik toe hoe Elliot aan de slag ging, maar het kon mijn aandacht niet lang vasthouden. Mijn toetjes smaakten geweldig en ik begon me beter te voelen nu ik iets gegeten had. De afgelopen uren had ik niet doorgehad hoe erg mijn lichaam snakte naar voedsel. Niet dat dit het meeste gezonde en voedzame was wat ik kon eten, maar het was alles wat ik op dat moment nodig had.
Het bord stond al enkele tellen onaangeroerd naast me, omdat het leeg was. Verveeld gleed mijn blik door de ruimte. Net toen ik Elliot wilde vragen om meer toetjes, drank, iets, reikte hij me een glas aan. Ik wilde al meteen een slok nemen toen ik eraan werd herinnerd dat proosten wel zo netjes was. "Cheers," kwam er met een brede glimlach over mijn lippen heen. Vervolgens goot ik een aardige hoeveelheid van het drankje mijn keel in. Het brandde even, maar het prettige gevoel dat zich daarna door mijn lichaam verspreidde, daar deed ik het voor. Ik wendde me tot Elliot. "It tastes great! Thanks."
Enthousiast sprong ik op. "Let’s go back to the party." Op puur geluk was ik de juiste gang in gelopen, want de geluiden van het feestgedruis werden steeds luider. Nippend aan mijn cocktail liep ik het feest weer op met Elliot in mijn kielzog. "Come on. Let’s dance." Al lopend wierp ik een blik over mijn schouder, terwijl ik hem verder in de richting van de dansende menigte trok. Ik voelde me alsof ik op een sugar high was en besloot het beste van de energie te maken door met mijn heupen te wiegen op het ritme van de muziek.

Elliot
Plotseling was Sergius opgesprongen met de mededeling om terug naar het feest te gaan. Ik bekeek mijn werkuniform en twijfelde over wat ik zou doen, maar toen ik weer voor me keek was de prins al naar buiten gestormd.
"Wait!" Ik snelde achter Sergius aan, mijn cocktail gevaarlijk heen en weer klotsend in het glas. Binnen no time had ik de man ingehaald en stonden we aan de rand van de binnentuin, waar hij zijn tweede bevel bekend maakte. Sergius trok me mee, de dansende menigte in. Ik keek een beetje wantrouwend om me heen, maar niemand leek mij noch mijn afwezigheid van zojuist te hebben opgemerkt. De gasten waren in een euforische staat, mede mogelijk gemaakt door de alcohol in hun bloedbaan, de warme avondlucht en de sfeervolle muziek. 
Ik keek weer naar de prins en zag hoe hij zonder remmen mee bewoog op de muziek. Ik beet op mijn lip om een lach te onderdrukken - de jongeman kon nog dansen ook. Ik goot de helft van mijn glas naar binnen en zette het lege overblijfsel ergens op een tafel. Het was bloedheet tussen het volk, en mijn lange broek maakte het daar niet beter op. Ik knoopte de bovenste knoopjes van mijn blouse open waardoor het iets draaglijker werd en volgde Sergius' dansende voorbeeld.
Heel kort, voordat ik op ging in het dansen, de sterrenhemel, de geur van adellijk zweet vermengd met brandende houtfakkels, besefte ik mij dat ik sinds mijn aankomst op Hawaii nog helemaal niet was uitgegaan. Dit was mijn eerste feestje, en het voelde geweldig.

Sergius
Mijn drankje had ik in een paar teugen achterover gegooid. Het glas liet ik achter op een van de voorbij zwevende dienbladen. De Australische jongeman danste met me mee en ik voelde me in een euforische staat. Ik had me in tijden niet zo ontspannen gevoeld. Dit was precies wat ik nodig had.
Na enkele minuten hoorde ik iemand mijn naam schreeuwen, of dat dacht ik te horen, tenminste. Ik keek om me heen, zoekend naar de bron van het geluid, toen ik een zwaaiende arm in de menigte onderscheidde, die langzaamaan mijn richting op bewoog.
"Robin!" schreeuwde ik terug toen de Australische prinses dichtbij genoeg was. We knuffelden, wat onhandig, alsof we elkaar niet minutenlang geleden maar wekenlang geleden voor het laatst hadden gezien. Robin hing een onsamenhangend verhaal op over wat haar de afgelopen minuten zoal was overkomen. Ik begreep er niets van maar lachte met haar mee.
Toen viel mijn blik op het schaaltje met een brownie erop dat de prinses in haar handen had. "Oh my god, you’ve got a brownie!" Met grote ogen volgde ik iedere beweging die het schaaltje maakte. Robin zette een zogenaamd verleidende blik op, waarna ze me een hapje van de brownie voerde. Kreunend verorberde ik de hap, waarna we allebei in lachen uitbarstten.
Zodra we uitgelachen waren en weer even aan het dansen waren, boog ze zich verder naar me toe om iets in mijn oor te fluisteren. "He’s hot, right?" Ik volgde haar blik in Elliots richting. Kort gleden mijn ogen over zijn figuur heen. "Yes, he is," fluisterde ik terug. Daar was geen ontkennen aan.
Op dat moment schoot me iets te binnen. Samen met Robin danste ik iets meer Elliots richting op. "Robin, this young man wanted to ask you something. Right?" Met een enigszins duivelse glimlach keek ik Elliot aan.

Leonardo
Het was bijna onwerkelijk, een dansende stalknecht tussen dansende adellijken, maar zo voelde het helemaal niet. Of sterker nog, ik was er helemaal niet mee bezig. Er passeerde iemand met een dienblad en ik griste een glas er vanaf zonder aandacht te schenken aan wie de ober was. De persoon in kwestie was zo snel alweer verdwenen als hij was verschenen. Ik goot de drank in mijn keel en voelde mijn hoofd de volgende minuten lichtjes duizelen terwijl het alcoholpercentage in mijn bloedbaan toenam.
De muziek was geweldig en zelfs de mensen rondom ons waren niet schuw van een beetje interactie. Een jongeman was even tegen me aangebotst maar lachte het met een paar vriendelijke woorden weg. Een jonge vrouw ging tijdens de intro van een nieuw nummer net zo uit haar dak als ik, waardoor we allebei moesten lachen en ik haar enkele seconden vast nam om haar in een rondje te zwieren. Ik had inmiddels nog twee glazen champagne in mijn systeem toen ik mij er ineens bewust van werd dat Sergius een stuk chocola in zijn mond geschoven kreeg door een elegante zongebruinde hand met gemanicuurde nagels. Ik begon wijd te lachen, totdat mijn ogen vonden wie er eigenlijk aan die hand vast zat. Mijn god, het was Robin.
Ergens achterin mijn hoofd hoorde ik het vage gedreun van een alarm afgaan, maar het was alsof de alcohol deze met man en macht weg probeerde te duwen. En daar had ik eerlijk gezegd geen problemen mee. Act cool, Elliot. Ik wendde mijn blik af, staren was niet hoffelijk, en danste verder alsof er niets was gebeurd.
Vanuit mijn ooghoeken merkte ik dat ze elkaar iets aan het toefluisteren waren en toen ik enkele seconden later weer op keek, kruiste mijn blik die van Robin. Ik stak even mijn hand op ter wijze van een begroeting en ze knipoogde al lachend naar me.
Sergius kwam plots heel dicht naast me dansen en trok Robin met zich mee. Ik verstond nog maar net de woorden die uit Sergius' mond kwamen en voelde een serie kriebels door mijn lichaam heen trekken. Zonder dat ik echt wist wat ik doorhad, legde ik losjes mijn arm om Robin's schouder.
"Yeah, thanks Sergius for bringing that up," siste ik zijn kant uit zodat Robin het niet zou horen - althans, dat hoopte ik.
Robin keek me verwachtingsvol aan en ik liet mijn arm van haar schouders af glijden. Even wist ik niet wat te zeggen en wat te doen, tot de DJ op exact hetzelfde moment een nieuw liedje inzette, een rustig, romantisch nummer. Direct was het alsof er een peertje boven mijn hoofd begon te gloeien en ik stak mijn hand uit naar de prinses. "Would you like to have this dance with me?" vroeg ik, uiterst charmant (thanks, champagne).
Robin keek even naar Sergius terwijl haar glimlach steeds breder werd, waarna ze vastberaden mijn hand beetnam. "Oh of course!" Ze boog zich even naar me toe en vervolgde: "I thought you'd never ask."
Het leek even alsof ze Sergius een dikke knipoog toestuurde, maar ik wist niet of ik dat wel goed gezien had. Ik legde lichtjes mijn hand op haar zij en zette de leiding in. Robin volgde mijn passen zonder moeite en ik zwierde haar meerdere keren in een rondje waardoor er gegiechel vanuit haar keel kwam.
Ik kon niet beschrijven hoe het voelde om met Robin te dansen. Aan de ene kant dacht ik totaal niet na, mede dankzij de euforie van de avond en het misbruik van alcohol. Ik had gewoon plezier, en het was toevallig Robin waarmee ik aan het dansen was: hoeveel geluk kon ik hebben?
Het nummer kwam ten einde en ik kon niet stoppen met lachen. Ik zocht naar Sergius' blik en probeerde hem telepathisch te bedanken voor de kans die hij me, onwetend misschien, zojuist had gegeven.

Sergius
Mijn zelfvoldane glimlach gleed niet van mijn gezicht, ondanks dat ik moest erkennen dat Elliot erg goed met mijn opmerking omging. Een arm rond haar schouders. Smooth. Ik kon het niet laten met mijn wenkbrauwen te wiebelen toen Robin mijn blik opzocht en naar me knipoogde. Typisch, er kwam net een rustig liedje op, ideaal om samen op te dansen. Had Elliot dit precies voor dit moment aangevraagd? Wat een timing. Onder de indruk knikte ik naar hem toen ik even zijn blik ving terwijl het tweetal aan het dansen was. Terwijl ik om me heen keek naar de vele dansende stellen om me heen, voelde ik een steek in mijn borst. Ik haalde een keer diep adem waarna ik een flinke slok van mijn drankje achterover goot. Het bekende brandende gevoel in mijn keel maakte al snel plaats voor warmte. Met mijn ogen half gesloten en een glimlach rond mijn lippen wiegde ik mee op de muziek.
De avond werd beter en beter. Rond het zwembad liepen enkele ganzen, wat een hoop schril gegil opleverde. Lachend deed ik misschien de vogeltjesdans tijdens het volgende nummer. Vogelgeluiden konden uiteraard niet achterwege gelaten worden. Later liep er een jongeman met geelachtige vloeistof over zich heen, op enkele opvallende plekken ook, langs. We dachten echt dat hij zich ondergepist had, ook al was Robin er stellig van overtuigd dat het wat anders was. Het was het zwembad geweest en de lichten hadden het geel doen lijken, of het was andere vloeistof geweest. Yeah, right. Lachend waren er alweer aardig wat meer drankjes doorheen gegaan. Dit was een van de meest plezierige avonden die ik tot dan toe in het paleis had gehad. Wat een fantastisch feest.
Een van de vriendinnen van Robin kwam aan met een glas wat gevuld leek met een magenta getint drankje. Dit leidde tot een gesprek tussen ons over of rood en roze bij elkaar konden passen. "I mean, a pink top and a red skirt would match pretty well. Pink shoes combined with a red dress would look bloody awful." Heftig schudde Robin haar hoofd. Met een scheve glimlach bedacht ik me wat ik had gedaan, de woorden ‘rood’ en ‘bloed’ in een zin gecombineerd, terwijl de Australische prinses al opnieuw was begonnen te spreken. Ik had geen idee wat ze zojuist had gezegd, maar lachend schudde ik mijn hoofd. Met mijn vrije hand begon ik haar in het rond te zwieren, wat tot gegiechel van ons allebei leidde.

Elliot
De avond vorderde maar aan het feest leek geen eind te komen, en gelukkig maar, want iedereen had het hartstikke naar zijn zin. Enkele vriendinnen van Robin hadden zich bij ons gevoegd en na wat nieuwsgierige blikken was er één meid moedig genoeg om een babbeltje met me te maken. Ik had het zelf willen doen, maar elke keer als ik me op één van de dames probeerde focussen, begon mijn hoofd te draaien en verschenen ze driedubbel voor mijn zicht. Het was lang geleden dat ik zo ver heen was. Toen ik mijn mond opende om de knappe dame te beantwoorden, leek er een matras onder mijn tong te liggen: de woorden kwamen er vreemd en onnatuurlijk uit.
"Sorry," mompelde ik, "too much... to drink."
Het meisje giechelde alleen maar wat ik als een positief teken nam en pakte haar beet om haar in rondjes te draaien. Nu ze daadwerkelijk draaide, leek mijn hoofd iets rustiger, want nu draaide enkel zij in plaats van alles om me heen. Op datzelfde moment merkte ik vanuit mijn ooghoek dat ook Robin heen en weer gezwierd werd. Het was Sergius die haar op deze denkbeeldige draaimolen leidde. Ergens achterin mijn hoofd vroeg een stemmetje zich af waar de vriend van Robin was. Want die had ze, toch? En het bleek niet Sergius te zijn. Ik keek nog eens naar het paar. Lachend, dronken, maar bovenal eigenlijk wel een mooi koppel. Sergius met zijn getinte huidskleur, indrukwekkende lengte en stralend witte tanden; Robin met haar donkere lokken en opmerkelijk een stuk kleiner dan de prins die haar in rondjes zwierde.
Ik had niet door, terwijl ik zo aan het staren was, dat het meisje aan mijn hand blijkbaar een misstap had gemaakt en haar evenwicht verloor. Ik had het pas door, toen ik plotseling werd meegetrokken naar de grond. Het meisje, dat zeker een kop kleiner was dan ik en qua lichaamsbouw twee keer in mijn lijf paste, keek met grote angstige bambi ogen toe hoe ik onderweg was om haar te verpletten onder mijn gewicht. Net op tijd wist ik me met één hand naast haar hoofd af te zetten en al rollend naast haar terecht te komen, maar twee tellen later rolde ik nog altijd over de tegels en belandde ik zonder pardon in het zwembad. Happend naar adem kwam ik boven en voelde mijn hoofd tollen. Een groep mensen hadden het direct door en begonnen me al uit het water te trekken.
Gelukkig kwam het zwembad inclusief pomp, waardoor het water een heerlijk warme temperatuur had en ik bijna niet eens merkte dat ik zojuist kopje onder was gegaan. Zodra ik weer op de tegels stond, begonnen mensen rondom me te juichen en ineens trok iedereen zijn kleren uit terwijl iemand over een nachtelijke zwempartij begon te roepen. Het meisje waarmee ik gedanst had stond ook weer overeind en maakte aanstalten om mijn kant op te komen, maar Robin was haar voor.
"Elliot, look at you!" riep ze lachend. "You're completely wet!"
"Oh yeah, you think that's funny, ha?" vroeg ik haar met een quasi-chagerijnig stemmetje.
Ze lachte nog harder. "I sure do. You look like a cat who almost drowned."
"Oh, girlie," mompelde ik met een zelfvoldane grijns. "You don't know who you're talking to."
Plotseling stopte ze met lachen en keek ze me heel intens aan. "No... don't even think about it."
"It's a little late for that," knipoogde ik, waarna ik de jongedame met één soepele handbeweging in mijn armen nam.
"No!" riep ze al spartelend uit terwijl ik haar in langzame marteling naar het zwembad droeg. "These clothes are extremely expen-"
Hoppakee, daar lag ze in het water. "Who looks like a drowned little kitty now?" lachte ik. Daarna draaide ik me om terwijl ik mijn blouse van mijn schouders liet vallen en richting Sergius liep. "Up for a swim, prince?"

Sergius
Al dansend met Robin was me in eerste instantie niet opgevallen dat Elliot op een afstandje van ons geraakt was en stond te dansen met een andere meid. Pas toen er wat commotie ontstond en Robins voeten stopten met dansen, kreeg ik iets in de gaten. Per toeval kwam haar hoofd bijna tegen mijn borst aan, terwijl mijn arm rond haar middel gleed. Toen er geplons klonk, ontsnapte een grinnik aan haar mond. Ik kon niet anders dan zacht met haar mee lachen, wat al snel overging in een meer serieuze lachbui. Elliot de stalknecht lag in het zwembad voor de adellijken? Dat was te grappig voor woorden.
Zodra hij weer op de stenen van de zwembadrand getrokken was, snelde Robin naar hem toe. Zwierig volgde ik haar, niet in staat om mijn evenwicht volledig te bewaren. Ik was te lacherig en te ver heen om er echt stil bij te staan.
Wat er precies gezegd werd, kon ik absoluut niet volgen. Het volgende wat mijn brein registreerde, was Robin die in het zwembad lag. Lachend stond ik naast Elliot toe te kijken hoe steeds meer kledingstukken in het rond vlogen. Het zwembad werd steeds voller met halfnaakte personen die het zo te zien uitstekend naar hun zin hadden. Ik had geen idee of dit het plan was geweest van de organisatie van het feest, maar leuk was het wel.
“Don’t mind if I do,” sprak ik met een wiebel van mijn wenkbrauwen na Elliots vraag, terwijl ik de knoopjes van mijn shirt onhandig los probeerde te krijgen. Momenten later sprong ik in het zwembad. Gezien mijn toestand merkte ik er niet eens veel van. Op dat moment drong tot me door welk liedje de dj op het moment draaide.


Veel van de aanwezige vrouwen blèrden het nummer werkelijk mee, hoe vals dan ook. Lachend en met een poging tot het swingen van mijn heupen voor zover dat mogelijk was in het water begon ik mee te zingen, hetzij op een zachter volume dan de meeste anderen. Van mijn omgeving kreeg ik amper iets mee.

Elliot
De gevolgen van een fantastisch feest waarbij rijkelijk alcohol werd geschonken werden me de volgende ochtend - of liever gezegd, middag - pijnlijk duidelijk. Mijn telefoon vibreerde als een drilboor over het hout van mijn nachtkastje, gevolgd door een genadeloos rinkelend geluid dat als een hamer op mijn hoofd ramde. Kreunend zocht ik met mijn hand naar het aluminium apparaat tot ik het knopje aan de zijkant vond die de herrie deed ophouden. Ik zuchtte en zakte terug onder de lakens, maar de hamer die mijn schedel aan het verbrijzelen was bleef onophoudelijk doorgaan. Nog geen twee tellen later herhaalde mijn telefoon opnieuw zijn getreiter. Een paar scheldwoorden verlieten mijn keel en ik was me maar amper bewust van het schorre en piepende geluid waarin mijn stem getransformeerd was.
Dit keer opende ik één oog om te kijken wie mij op dit godvergeten uur durfde wakker bellen. Het licht van het kleine ledscherm stak als duizend naalden tegelijkertijd door mijn oogbol, maar ik was direct klaarwakker toen ik de identiteit van de beller zag.
"Baas?" bromde ik verbaasd terwijl ik opnam. Ik schraapte snel mijn keel.
"Elliot, we hebben je nodig."
"Maar het is mijn vrije dag," sputterde ik tegen.
"Athena's veulen is onderweg en jij bent de enige die ze genoeg vertrouwt om haar te kalmeren."
Direct schoot ik rechtovereind. Een hamerslag over mijn schedel wees me direct op mijn fout. Hoeveel had ik in godsnaam gedronken?
"Aan het bevallen? Maar ze heeft nog geen enkele tekenen vertoond..."
"Ik weet het, jongen, ze heeft ons allemaal verrast. Nu, neem wat pijnstillers, een warme douche, en haast je hiernaartoe. Ik zorg wel voor wat ontbijt om die kater eruit te krijgen. Je aanwezigheid is voor Athena al voldoende."