Re: ♥ Selliot: Prins&Stalknecht ♥

van Smellycat ma sep 04, 2017 10:48 pm

Elliot
Ik dook ineen toen de bal in het Australische goal belandde, alsof het doelpunt me fysieke pijn bezorgde, en kreunde in teleurstelling. Na het horen van Sergius' woorden drukte ik het lege blikje plat tegen mijn borst en wierp deze in een perfecte boog in de afvalbak een eindje bij ons vandaan.
Ik herstelde mijn houding en keek enthousiast opzij. "De wedstrijd is nog niet voorbij," zei ik terwijl ik een nieuw drankje uit de emmer viste.
Maar toen de tweede helft er op enkele minuten na bijna op zat en er nog altijd niets aan de score was veranderd, begon mijn hoop te vervagen. Ik was gefocust op het scherm, voorover gebogen en mijn handen voor mijn mond gevouwen. Australië was al even in de aanval, maar kreeg de bal er elke keer nét niet in - het was gruwelijk spannend. Het Bosnische team begon moe te worden, en toen de verdediging even verslapte, grepen de Australiërs hun kans. Ik sprong overeind toen de bal in het goal van Bosnië terecht kwam, waarbij waarschijnlijk een schreeuw van geluk mijn mond verliet, hoewel ik het zelf niet echt doorhad. Mijn wangen gloeiden van opwinding toen ik weer ging zitten en in één keer mijn blikje leeg slurpte.
De wedstrijd eindigde uiteindelijk in gelijkspel, en de nabeschouwingen verschenen, maar daar toonde op een enkele fanatiekeling na niemand veel interesse in.

van **Cynthia** vr jun 01, 2018 2:46 pm

Nieuwe meet: tennissen

Sergius
De zon scheen fel, de wagens op het terrein blonken en het water glinsterde in de verte. Een dag zoals alle anderen op Honolulu, Hawaï. Het was prachtig, en tegelijkertijd tergend. Kon ik me zo voorstellen. Door de glazen van mijn Michael Kors zonnebril gleden mijn ogen langs de tuinen, gebouwen en faciliteiten van de delen van het paleis waar ik langskwam. Vandaag had ik geen afspraken, ook geen verplichtingen. Verder was ik nog geen bekenden tegengekomen op mijn pad. Ik genoot op zich wel van de rust en kalmte, maar om de hele dag alleen te zijn, zag ik niet echt zitten. Misschien zou ik vanavond bij het diner nog wat bekenden tegenkomen.
Om de tijd te doden en in shape te blijven, had ik besloten sportkleding aan te trekken. Een wit tennisbroekje en witte polo met enkele gekleurde strepen van Lacoste sierden mijn lichaam. Hardlopen was een sport waar ik op het moment even geen zin in had, dus mijn oordopjes had ik in mijn kamer gelaten. Er waren talloze andere sporten die op het terrein van het paleis beoefend konden worden. De meesten vereisten echter wel meer dan één deelnemer. Misschien kon ik gaan tennissen. Er zouden hier op de tennisbanen vast wel ballenkanonnen aanwezig zijn. Wie weet wat ik er verder tegenkomen zou.
Op een lichte tred begaf ik me naar de tennisgelegenheid.

van Smellycat zo jun 03, 2018 11:53 pm

♥ Selliot: Prins&Stalknecht ♥ - Pagina 2 Tumblr_oh9oj7FiGs1vfa21lo1_400

Elliot
De ochtendzon brandde op mijn schouders terwijl ik door de straten van Honolulu crosste. De mountainbike waarmee ik me over de afgesleten straatstenen transporteerde behoorde toe aan Christophe, een aardige gast vanuit Frankrijk, in dienst als sous-chef in de paleiskeuken. Zo nu en dan leende ik zijn fiets op vrije dagen zoals deze. Door mijn uurrooster had ik in de afgelopen weken een ritme ontwikkeld, en aangezien ik er elke ochtend vroeg uit moest, was het verschijnsel van uitslapen zo goed als onmogelijk geworden.
Maar het was geen straf om vroeg wakker te worden op een plek als deze. Hier waar de zon altijd scheen en waar de kleuren feller leken dan waar dan ook op aarde. Zo had ik ook deze ochtend vroeg de fiets gepakt om een kijkje te nemen in de stad, tussen de lokale bevolking. Ik was beland op de markt en had mezelf getrakteerd op een aantal stukken verst fruit en een kokosnoot dat ter plekke voor drink-klaar gemaakt werd. Het begon een gewoonte te worden.

Ondertussen stond de zon hoog en tikte de klok naar de middag toe. Ik dacht na over hoe ik de rest van mijn dag ging spenderen terwijl het paleis naderde in de verte. Een dagje niks doen kwam niet vaak voor in mijn dagelijks leven, maar het zou geen overbodige luxe zijn. De dagen die ik spendeerde bij de paarden en in de stallen waren zwaar, maar ik was hard werken gewend, en als ik om me heen keek was dit het allemaal dik waard.
Terwijl ik het terrein op liep met de fiets aan mijn hand, overwoog ik het idee om de rest van de dag in een hangmat aan het strand te gaan liggen, maar mezelf kennende zou ik het nog geen twintig minuten uithouden. Stil zitten was niet weggelegd voor Elliot Silverman.
En dus besloot ik, nadat Christophe's bike veilig en wel opgeborgen was, een kijkje te nemen op het sportterein van het paleis. Ik nam de eerste beste afslag en belandde op de tennisbanen. Puur om een kijkje te nemen, tennis was niet iets dat ik vaak had gedaan in mijn leven, maar het was een amusant spel. Waarom een mens er in godsnaam voor zou kiezen om, met deze hitte, heen en weer te rennen om op een balletje te slaan, was voor mij nog een mysterie. Dat verklaarde blijkbaar ook waarom de meeste tennisbanen er verlaten bij stonden. Ik wilde me net omdraaien en vertrekken, toen ik een bekende figuur het terrein op zag komen. De prins waarmee ik een tijdje terug nog naar een voetbalwedstrijd had gekeken.
Ik stak mijn hand in de lucht en verwijderde met de andere mijn zonnebril. "Good afternoon," begroette ik hem allervriendelijkst.

van **Cynthia** ma jun 04, 2018 3:50 pm

Sergius
Het vele groen dat geïmplementeerd was in de omgeving van het paleis bleef me keer op keer verbazen. Uiteraard was ik een goed onderhouden tuin met prachtige struiken en planten gewend, maar hier was het toch echt totaal anders dan in Bosnië. De leefomstandigheden verschilden dan ook heel erg. Ik wist vrij weinig van al het groen en was ook niet geïnteresseerd in de behendigheid van groene vingers, maar kon het beeld dat het gaf wel waarderen. De wandelpaden lagen er ook nog eens keurig tussendoor.
En zo belandde ik bij de sportgelegenheden. De tennisbanen waren vrijwel uitgestorven, zag ik al. Op een baan 7 banen verder dan waar ik me nu ongeveer bevond, stond wel een ballenkanon. Dat werd zelf op zoek naar tennis equipment. En uitzoeken hoe dat apparaat precies werkt...
In mijn rechterooghoek zag ik een figuur verschijnen. Toen ik iets beter keek, zag ik dat het de welbekende stalknecht was. Mijn lippen krulden lichtelijk om bij de gedachten aan de avond die ik reeds met hem gehad had.
"Good afternoon to you too." Ik glimlachte naar hem. Toen bedacht ik me dat ik het beste mijn zonnebril voor mijn ogen weg kon schuiven ten teken van vriendelijkheid. Hij kon net blijven zitten tussen mijn blonde krullen. Michael Kors hè. "How are you doing?"

van Smellycat di jun 05, 2018 5:36 pm

Elliot
Terwijl ik de prins naderde viel het me op dat hij erg sportief gekleed was. Niet gek op een plek als deze.
"I'm good, having a day off," antwoordde ik met een glimlach. "What about you? You play tennis?"

van **Cynthia** di jun 05, 2018 9:04 pm

Sergius
"Nice. You're enjoying it?" Na heel wat dagen en of uren gewerkt te hebben, leek het me wel fijn om een vrije dag te hebben. Niet dat ik echt enige ervaring had wat dat betreft.
Zijn opmerking liet me mijn kleren scannen met een glimlach. "Sort of..." Kort keek ik hem aan. "I don't have a partner though, so I was planning to use a machine. Hit some balls back." Als ik überhaupt tennis zou gaan spelen.

van Smellycat wo jun 06, 2018 9:21 am

Elliot
"Well, I don't have any plans..." hintte ik met een scheve grijns. Ik keek kort om me heen en stak toen mijn vinger op om aan te geven dat de prins enkele momenten geduld moest hebben. Na een kort sprintje tot aan één van de ruimtes gebouwd rondom de tennisbanen had ik een netje ballen en twee rackets weten te fixen. Ik was nog geen twee minuten weg geweest voor ik weer voor Sergius stond.
Ik reikte mijn hand uit om hem een racket te overhandigen en keek hem uitdagend aan. "What d'ya say?"

van **Cynthia** za dec 08, 2018 1:07 am

Sergius
Nieuwsgierige ogen gleden over de figuur die voor mij stond. Er vormde zich uiteindelijk een glimlach rond mijn lippen. "Well..." Voordat ik mijn zin af kon maken, onderbrak Elliot me met zijn vinger en liep weg.
Enigszins pruilend bleef ik aarzelend staan. Wat was die stalknecht nou weer van plan? Draaiend op mijn hielen speurde ik de horizon af, op zoek naar enig ander teken van leven aangezien de tennisbanen waar wij ons nu op bevonden uitgestorven waren. Als je in het paleis ronddwaalde, had je meestal toch wel het idee dat veel van de kamers in gebruik waren. Waar hielden al die gasten zich nu toch op? Uiteraard was dit de ideale plek om alleen maar te luieren en lekker aan zee te liggen, er waren immers weinig verplichtingen waaraan voldaan moest worden. Alleen kon ik me niet bedenken hoe je de hele dag luieren na een weekje of twee niet helemaal zat was. Misschien dat je het daarna nog wel zou kunnen, maar een zeurend gevoel van verveling, nietsdoen, verval kon toch echt niet uitblijven. En toch was geen van de andere adellijken of het personeel - naast Elliot - aanwezig in de nabijheid van de tennisbanen. Het terrein van het paleis zou wel zo groot zijn dat iedere knakker alle anderen kon ontlopen als hij dat zou willen.
Daar kwam de stalknecht weer aanlopen, vanaf waar hij dan ook heen was geweest. Het moest ergens zijn geweest waar spullen om tennis te beoefenen aanwezig waren, aangezien hij met rackets en tennisballen terugkwam. Ik probeerde serieus terug te kijken in zijn uitdagende ogen, maar snel vormde zich een grijns op mijn gezicht. "You think you stand a chance?" vroeg ik hem, terwijl ik het racket aanpakte. "Show me."

van **Cynthia** di maa 24, 2020 9:47 pm

Nieuw: random

Sergius
Fronsend liep ik met een stapel papieren in mijn armen door de gangen van het paleis heen, in de richting van de keuken. De situatie rondom het coronavirus was snel geëscaleerd in bijna heel Europa. Ook Bosnië en Herzegovina kon er niet aan ontsnappen. Inmiddels waren er in het gehele land meer dan honderd besmettingsgevallen geconstateerd. 2 mensen waren al aan de gevolgen van het virus overleden. De bestuurders van het land spraken er nu over welke maatregelen ze zouden nemen om het virus tegen te gaan. Ik zou nu allerlei informatie moeten doorlezen, maar wist niet of ik me erop zou kunnen concentreren.
Met een kop koffie in mijn ene hand en de stapel papieren in mijn andere hand duwde ik een deur open, wat nipt goed ging. Ik was me er niet bewust van. Met een zucht plofte ik op de bank neer en spreidde de papieren uit op de salontafel voor me.

van Smellycat di maa 24, 2020 10:53 pm

Elliot
"Gelieve uw gordels vast te maken. Het vliegtuig landt binnen enkele minuten."
Geeuwend strekte ik mij uit, voor zover de weinige ruimte die ik had het toeliet. De vliegreis had een kleine 20 uur geduurd en omdat ik amper een oog dicht had gedaan, was ik nu bekaf. Toen ik in Sydney vertrok was het nog vroeg in de morgen, eenmaal aangekomen in Sarajevo, was het middag. In mijn hoofd was de dag alweer aan zijn eind, maar in Sarajevo scheen de zon en waren de mensen nog lang niet klaar met hun dag.
Terwijl ik mijn koffer opzocht passeerde ik veel mondkapjes waarachter mensen zich verstopten. Het was nog steeds bizar om te beseffen in wat voor situatie de wereld zich nu in bevond. Er werd zelfs gesproken over het sluiten van de grenzen. Ik was me er bewust van dat er een mogelijkheid bestond dat ik voorlopig misschien wel vast zat in Bosnie. En hoewel het moeilijk zou zijn om een tijdlang niet bij mijn moeder te kunnen zijn, vooral in een situatie als deze, keek ik er ook niet tegenop om zo lang bij Sergius te zijn.
Over de beste prins gesproken, hij wist niet dat ik onderweg was. Normaal hadden we pas over een week afgesproken, maar gezien de huidige situatie had ik besloten om hem iets eerder te verrassen.

Een halfuur later arriveerde mijn taxi voor het paleis. Ik had het personeel al ingelicht en werd vlotjes binnen gelaten. Ik plofte in één van de fauteuils in de zitkamer en wachtte daar op mijn prins. In mijn buik kriebelde de opwinding.

~~omg dat duurde meer dan een uur. sorrryyyy~~

van **Cynthia** wo maa 25, 2020 12:29 pm

Sergius
Zoals verwacht was mijn concentratie ver te zoeken. Al na één pagina dansten de woorden voor mijn ogen en kon ik er geen logica meer uithalen. Ik deed echt mijn best, maar mijn gedachten bleven afdwalen naar de zorgen omtrent de inwoners van mijn land en al mijn dierbaren die ook geraakt werden door deze situatie. Van bevriende koninklijke huizen had ik vernomen dat de inwoners in hun land zo goed als niets meer mochten doen. Ik zou heel veel dierbaren de komende tijd niet kunnen zien, aangezien het vliegverkeer langzaamaan aan banden werd gelegd en het niet lang meer zou duren voordat er serieus grenzen zouden sluiten. Elliot zat in Australië, en ik begon me er eigenlijk al op voor te bereiden dat ik hem een hele tijd niet zou zien, nog veel langer dan normaal. Het deed me pijn. Hopelijk zouden hij en al zijn dierbaren gezond blijven.
Tussen mijn gedachtespinsels door snelde een lakei naar binnen. Nadat hij een reverence had gemaakt, zei hij dat mijn aanwezigheid elders in het paleis benodigd was. Ik fronste. Ik dacht dat al mijn familieleden elders bezigheden hadden. Het leek me niet verstandig om enkele belangrijke documenten ergens in het paleis te laten rondslingeren, dus ik raapte alle papieren bijeen en volgde de lakei de kamer uit.
Het was voor mij nog volstrekt onbekend waar we heen gingen en waarom ik ergens verwacht werd, toen de lakei halt hield voor een van de zitkamers. Met een sierlijke beweging opende hij de deur voor me. En daar, in een van de fauteuils, zat…

Nee… Maar dat kon niet… Alhoewel, hij lijkt wel verdacht veel op… Maar die zit in Australië… Zou het dan toch… Ja…

Ik sprintte in de richting van de persoon op de stoel en vloog hem om zijn nek. Ergens onderweg was ik al mijn papieren verloren. “Babe! What are you doing here?” Nog steeds vol ongeloof omvatte ik zijn gezicht met mijn handen. “I thought you would not be here for another week.”

van Smellycat wo maa 25, 2020 1:33 pm

Elliot
"Well, I wanted to surprise you," zei ik glimlachend tussen zijn handen in die mijn gezicht vasthielden.
Ik legde mijn armen rond zijn middel en tilde hem een eindje de lucht in. Sergius was weliswaar de langste van ons twee, maar dat betekende niet dat hij daarmee ook de sterkste was. Ik drukte mijn mond enkele seconden lang op de zijne. De smaak van zijn lippen haalden herinneringen bij me op aan de laatste keer dat ik ze had geproefd. Het was alweer te lang geleden.
"I missed you," zei ik glimlachend nadat ik zijn mond had bevrijd. Toen werd mijn blik ernstig, het beruchte virus dat me even afleidde van de blijdschap om mijn prins terug te zien. "How are you doing, how's your family doing?"

van **Cynthia** wo maa 25, 2020 3:59 pm

Sergius
Lachend liet ik me optillen door Elliot, terwijl ik mijn armen maar om zijn nek sloeg voor enige houvast. Hij had me willen verrassen. Dat was zo lief. En zeker gelukt ook. Hij kuste me, en even was ik al mijn zorgen vergeten. Zijn lippen op de mijne was alles waar ik naar verlangd had de afgelopen tijd zonder hem. "I missed you too," sprak ik, nog nagenietend van de kus van net.
Ik bevatte nog steeds niet helemaal dat Elliot hier echt was. Ergens achter me was vast een lakei bezig om alle papieren bijeen te rapen die ik zo slordig had laten vallen, maar ik was er niet mee bezig. Aan zijn hand trok ik hem dicht naast me op de bank, waarna ik mijn andere hand op zijn bovenbeen liet rusten. Elliots ernstige blik deed mijn vreugde ook wat bekoelen. "So far, my family is doing fine. They are all healthy, but very busy. It is such a stressful and weird time right now." De vraag hoe het met mij ging, was me ontglipt. Ik hield er ook niet van om over mezelf te praten. "How are you doing?" Mijn ogen speurden zijn gezicht af. "How is your mother doing? And how is the situation in Australia?"

van Smellycat wo maa 25, 2020 4:39 pm

Elliot
"For some reason everyone's buying toilet paper. The streets are slowly becoming more and more deserted. My mum is doing fine, she's not feeling ill, and she's in self isolation. She's worried as hell for me though, she calls me everyday to ask me how I'm doing." Nu ik niet meer bij mijn moeder woonde, maar in een eigen appartementje, was het vanzelfsprekend dat ik niet meer bij haar op bezoek ging - gezien de situatie. "It's definitely weird. To be honest, I didn't take it that serious in the beginning. Thought the media were just blowing the whole thing up." Ik schudde mijn hoofd, deels in schaamte over mijn eigen naïviteit, deels naar de bizarheid van de huidige crisis. "But I have to admit that that as the days passed and the numbers of infected people got higher and higher, I did start to freak out a little. And I couldn't handle the thought of being so far away from you in times like these, and worse, considering the very real possibility that I wasn't going to be allowed to go and see you for weeks, maybe months." Ik pakte zijn hand, die op mijn been rustte vast en kneep er eventjes in. "I'm glad to hear your family's okay. I'm glad you're okay."

van **Cynthia** wo maa 25, 2020 8:56 pm

Sergius
“Toilet paper?” Mijn wenkbrauw schoot omhoog. Dat klonk zeer onwaarschijnlijk, hij moest een grapje maken. Anders waren mensen echt hysterisch geworden. Mijn lippen krulden omhoog toen Elliot vertelde dat zijn moeder hem elke dag belde. Zo was oprecht iedere moeder. “Great to hear she is doing fine.”
Ik luisterde naar wat hij vertelde en kon ondertussen mijn ogen niet van hem af houden. Hij was écht hier. Mijn extreem aantrekkelijke vriend. Slechts na enkele seconden in dromenland drong de realiteit weer tot me door, toen hij sprak over hoe de situatie erger en erger werd en dat hij bang was dat hij mij tijden niet meer zou zien. “I know, I was thinking about that too…” Kort kneep ik terug. “I am so happy you are here.”
Een lakei had inmiddels de stapel papieren bijeengeraapt, zo netjes had ik waarschijnlijk nooit voor elkaar gekregen. Hij legde de stukken op de lage tafel voor ons. Ik bedankte de medewerker vriendelijk, waarna ik me met een zucht weer naar Elliot draaide. “I tried to get through this stack of documents, mostly concerning the situation at the moment, concerning people’s health… But I was constantly distracted.”

van Smellycat do maa 26, 2020 11:39 pm

Elliot
"It's clear you're not the one doing the shopping," zei ik lachend, doelend op zijn totale verbazing over het toiletpapier. Het was inmiddels in bijna alle landen een groot probleem, mensen die massaal toiletpapier insloegen als een bende gekken.
Speels drukte ik een kusje op het puntje van zijn neus. "And I'm happy to be here. With you."
Een lakei legde een stapel papieren voor ons neer op tafel. Na zijn woorden keek ik Sergius aan. "What distracted you?"

van **Cynthia** vr maa 27, 2020 2:16 pm

Sergius
Met een pruillip prikte ik Elliot in zijn buik, waarna ik met hem mee lachte. “Maybe not, but I do know we have enough toilet paper.” Na die opmerking moest ik toch even nadenken. Het was niet alsof ik de voorraad toiletpapier elke dag checkte. “Or, at least, I hope we have enough.” Ik deed alsof ik gruwelde bij het idee om zonder toiletpapier te zitten. Alsof het ergste dat in deze crisis kon gebeuren geen zacht papier hebben om je kont af te vegen was.
Na zijn vraag beet ik op mijn lip. “I am worried about people’s health, about how bad this crisis is going to be. And I could not stop thinking about you, Down Under.” Ik staarde in zijn ogen.
Op dat moment besefte ik dat hij helemaal vanuit Australië hier naartoe gevlogen was, wat een reis van zo goed als een dag was. “You must be so tired.” Ik wist dat Elliot erg slecht in slaap kon komen in een vliegtuig. “If you want to, we can head up to my room so you can have some rest.”

van Smellycat vr maa 27, 2020 2:29 pm

Elliot
Een schaterlachje ontsnapte uit mijn keel. "A palace without toilet paper, now that's a crisis."
Mijn blik werd weer serieus. "Yeah, I get that. But don't worry too much, babe." Een secondelang kneep ik in zijn hand. "After all, there's not much you can do about it. The only thing we can do is stay at home and just hope this mess will blow over soon."
Voordat Sergius erover begon, was ik mijn vermoeidheid even helemaal vergeten. Gewoon zijn aanwezigheid, zijn geur, zijn stem, had me volledig afgeleid. Nu klonk het idee van ons naar zijn slaapkamer te verplaatsen erg aanlokkelijk. Het idee van zijn gigantische hemelbed...
Ik onderdrukte een geeuw en legde enkele seconden mijn hoofd tegen zijn schouder. "I guess I could use a bit of rest." Daarna zette ik me recht en keek hem met een sluw glimlachje aan. "But I don't want to sleep just yet."

van **Cynthia** vr maa 27, 2020 3:24 pm

Sergius
Ik forceerde mijn mondhoeken omhoog, maar er straalde alles behalve oprechtheid vanaf. “I know. I will try to do that.” Zuchtend vond ik zijn blik. “It does help a lot you are here.” Dit keer was de oprechtheid van mijn hele gezicht af te lezen, van mijn kin tot de groeven in het uiterste puntje van mijn voorhoofd.
Zijn sluwe glimlach deed mijn hart sneller kloppen. Met een onschuldige blik in mijn ogen keek ik Elliot aan. “I mean, we could just… not go to sleep.” Ik bewoog mijn hoofd in de richting van de zijne. “But whatever floats your boat.” Snel drukte ik een kusje op zijn lippen, waarna ik hem aan zijn hand omhoog trok, mee de zitkamer uit. Bijna vergat ik daarbij mijn stapel documenten. Peinzend besloot ik die maar onder mijn vrije arm mee te nemen.
Ik trok Elliot in de richting van een van de deuren die ons uit dit vertrek zou leiden. “Lead the way.” Speels keek ik Elliot aan. Ik wist niet of hij hier de weg zou kunnen vinden. Het zou me niets verbazen als hij dat niet kon. Ik wilde maar wat graag omstander zijn van hoe hij me door de gangen zou leiden, dus ik wachtte af.

van Smellycat vr maa 27, 2020 4:47 pm

Elliot
Sergius had me de zitkamer uitgeleid maar eenmaal buiten liet hij mij de weg kiezen. Ik schudde grinnikend met mijn hoofd. Dit was niet de eerste keer dat ik hier was geweest, maar dat betekende zeker niet dat ik mijn weg kende in dit immense gebouw. Daarbij was mijn vermoeidheid zeker geen goede raadgever.
Even overwoog ik om Sergius te vertellen dat ik te moe was voor zulke spelletjes. Maar besloot uiteindelijk dat dat maar saai was en ik deze kans moest benutten. Avontuurlijk zijn zat wel in me, en Sergius wist precies hoe hij dat uit me kon krijgen.
"Okay then," zei ik triomfantelijk. Ik zette mijn handen in mijn zij en keek om me heen. "Sure I know the way, in this... gigantic palace." Het klonkt een tikkeltje sarcastisch wat natuurlijk ook de bedoeling was.
De grote hal was omgeven door nog enkele ruimtes, maar daar moesten we natuurlijk niet zijn. Sergius' slaapkamer was ergens boven, maar was het de eerste of tweede verdieping? Dat kon ik mij niet meer herinneren.
Ik pakte de hand van mijn prins opnieuw vast en deed een paar stappen naar een gang aan het eind van de hal. Dit bleek een goede keus, want eenmaal het uiteinde van deze gang bereikt, kwamen we in een tweede grote hal met in het centrale punt een enorme trap die toegang gaf tot de eerste verdieping.
"See, I know the way," grinnikte ik triomfantelijk en gaf een knipoog in Sergius' richting.
In een energiek tempo sprong ik twee traptreden tegelijk naar boven. Ik wachtte tot de prins naast me stond en keek toen rond. Zonder op enige reactie van zijn kant te wachten, opende ik de eerste de beste deur die ik tegenkwam.

~~haha jij mag verzinnen wat er achter die deur zit xoxo~~

van **Cynthia** vr maa 27, 2020 5:26 pm

Sergius
Ik grinnikte zachtjes om het sarcasme in zijn stem, maar liet hem toch kiezen waar we heen gingen. Hij vond toch al snel de trap naar de tweede verdieping. Een lach ontsnapte aan mijn lippen toen hij zei dat hij de weg wist. "Sure, I totally believe you, babe." Op deze manier gingen we bijna met de grootst mogelijke omweg naar mijn slaapkamer toe. Ik drukte mijn lippen op elkaar toen Elliot een deur opende.
"I mean, I suppose I could sleep here." Ik zette een stap over de drempel van wat duidelijk een voorraadkast was. Er stonden enkel twee stellages vol schoonmaakmiddelen in. "Could this be comfortable?" Met een of ander schoonmaakzeil in mijn handen draaide ik me naar Elliot om. Ik probeerde hem uiterst serieus vragend aan te kijken, maar na enkele seconden schoot ik al in de lach.
"Anyway…" begon ik, nadat ik mezelf bijeengeraapt had. Elliot had gezegd dat hij nog niet wilde slapen… Aan zijn hand trok ik hem dichter naar me toe, maar hij zou nog steeds half buiten de voorraadkast staan. Eén ogenblik lang kruisten onze blikken elkaar, waarna ik mijn lippen op de zijne drukte. Niet van plan om dit slechts een korte zoen te laten zijn, gleden mijn handen over zijn rug richting zijn nek.

~~Jij mag bepalen of er iemand langs loopt hihi~~

van Smellycat vr maa 27, 2020 5:40 pm

Elliot
Dat... was duidelijk niet Sergius' slaapkamer. Ik lachte mee met Sergius maar werd het zwijgen opgelegd toen hij me dichterbij trok en kuste. Mijn handen grepen zachtjes in de stof van de blouse rond zijn middel terwijl ik hem terug kuste. Hoe meer tijd er voorbij ging, hoe intenser het gevoel was die de kus veroorzaakte. Eén van mijn handen maakte zich los en gleed over zijn atletische borstkas naar boven en eindigde in zijn nek. Zijn nekharen werden slachtoffer aan mijn vingers.
Ik hoorde stemmen in de achtergrond, wazig en ver weg, maar steeds dichterbij komend. Ik drukte Sergius even dichter tegen me aan, onze lichamen bijna samensmeltend. Voetstappen klonken nu ook.
Ik liet Sergius plots los en zette een stap naar achteren waardoor ik weer in de gang stond.
"Het ziet er naar uit dat de schoonmaakmiddelen zeker op orde zijn," mompelde ik serieus, maar met een glim in mijn ogen. Net op dat moment passeerden er twee mensen, medewerkers veronderstelde ik. Hun gesprek viel plots stil en ze keken ietwat nieuwsgierig naar mij en vervolgens naar de prins, die met ietwat warrig haar en een rode blos op zijn wangen nog in de voorraadkast stond.

van **Cynthia** vr maa 27, 2020 6:28 pm

Sergius
De kus was alles wat ik ervan verwachtte en zoveel meer. Ik ging er zo in op, dat ik totaal niet doorhad dat er mensen naderden. Ik moest zeer verbaasd gekeken hebben toen Elliot me los liet en bij me vandaan stapte.
Vragend keek ik in zijn ogen. Pas toen viel mijn blik op de passerend medewerkers. Oh. "Ja, dat denk ik ook…" Zogenaamd geïnteresseerd bekeek ik heel langzaam alle flessen, spuitbussen en weet ik veel wat voor spul. De twee passanten waren nog wel binnen gehoorsafstand, dus ik riep het eerste het beste wat in me op kwam. "Daar hoeven we dus niets nieuws van te bestellen. Welke ruimtes moesten we verder controleren?" Uiterst serieus keek ik net langs Elliot. Ik wist dat ik in de lach zou schieten zodra mijn blik op hem zou vallen.
Toen de voetstappen steeds verder klonken en toen ik zeker wist dat de twee medewerkers ons echt niet meer konden horen of zien, begon ik te grinniken. "We do know how to get ourselves into situations, don’t we?" Met twee handen pakte ik Elliots kraag vast. Zacht drukte ik een kus op zijn mond, waarna ik zijn hand vastpakte om hem naar de ruimte mee te nemen die daadwerkelijk mijn slaapkamer was.
Eenmaal daar aangekomen opende ik de deur, waarna ik een stap opzij deed om een reverence te maken en een gebaar dat Elliot binnen kon treden. "Welcome to my palace." Nadat de Australiër binnen was getreden, liep ik achter hem aan en sloot de deur. Binnen liep ik naar mijn bureau om de stapel documenten op neer te leggen, waarna ik aanstalten maakte om me naar Elliot om te draaien.

van Smellycat vr maa 27, 2020 7:29 pm

Elliot
"I guess we do. We make a good team," grijnsde ik, waarna Sergius me vast pakte en een kus gaf. Daarna nam hij me mee en verloste me van de zoektocht naar zijn kamer.
"Ah... how I love your palace, my prince," verzuchtte ik toen hij de deur voor me open deed en ik naar binnen stapte. Zodra Sergius me voorbij liep nam ik een sprintje naar het grote bed en liet me daar met een plof op neervallen. De vloer en het bedstructuur kraakten lichtjes onder het gewicht.
"I remember how much noise this bed makes too," mompelde ik tegen het laken terwijl ik Sergius in de gaten hield die aan zijn bureau stond. Een kinderlijk lachje klonk een secondelang door mijn keel. "Or should I say, the noise we made."

van **Cynthia** vr maa 27, 2020 7:48 pm

Sergius
Elliot trok zo'n sprintje dat ik begon te twijfelen of hij überhaupt iets van vermoeidheid voelde. Ach, hij had wel vaker uit het niets energie voor tien. Met glinsteringen in mijn ogen volgde ik de bewegingen van mijn vriend. Zijn woorden bereikten mijn oren toen ik richting het bed liep, en ik verslikte me bijna in mijn gegrinnik. "Babe, you cannot say such things." Speels tikte ik hem op zijn neus, waarna ik op mijn elleboog steunend naast hem ging liggen. "Do you think those staff members believed us?" Ik wist dat ik ontzettend slecht was in acteren, dus ik verwachtte van niet. Natuurlijk hadden ze ons wel herkend als de prins en zijn vriend. Maar misschien hadden ze niet eens zo heel raar opgekeken, aangezien we vaker fratsen uithaalden en niet als al te serieus bekend stonden. Eerlijk gezegd vond ik het wel fijn om minder prinselijk te zijn met Elliot erbij.

van Gesponsorde inhoud